تاثیر افزودنی های جاذب یووی و پایدارکننده های نوری بر عملکرد پوشش های ضد یووی چوب

استفاده از افزودنی های پایدارکننده یکی از موارد ضروری در طراحی فرمولاسیون پوشش های ضد یووی برای سطوح چوبی می باشد. در این مطالعه اثر افزودنی های پایدارکننده تجاری مختلف بر تغییر رنگ و میزان gloss (براقیت و شفافیت) این دسته از پوششها مورد بررسی قرار گرفته است. آزمون مقاومت در مقابل عوامل جوی نمونه ها، مطابق روش QUV-EN 927-6 (2909 hr) انجام شدند. جدول زیر بیانگر ترکیب درصد نمونه ها و پایدارکننده های تجاری مورد استفاده در هر یک از آنها است.

بر اساس نتایج بدست آمده، فرمولاسیونهایی که بدون هیچگونه پایدارکننده تولید شده اند ضعیفترین عملکرد را دارند. افزایش شاخص زرد شدگی (YI) و تغییرات رنگ پوشش در کنار کاهش براقیت و شفافیت و پدیدار شدن نقصهایی همچون شکاف، ترک خوردگی و سفید شدن از جمله پدیده هایی است که در آن مشاهده شده اند. بر پایه نتایج، پوشش های حاوی ترکیب جاذب یووی و پایدارکننده های نوری نیز بهترین عملکرد مقاومتی را از خود نشان داده اند. برای تولید پوشش ها در این آزمون، از رزینهای اکریلیکی، آلکیدی و پلی یورتانی به عنوان بایندر در تولید پووش ضد یووی استفاده شده است. تغییرات رنگ پوشش و شاخص زرد شدگی در پوششهای اکریلیکی و پلی یورتانی با افزایش زمان آزمون، افزایش پیدا میکنند، و همانطور که انتظار میرفت بیشترین اثرات تخریبی در نمونه هایی است که بدون هیچگونه افزودنی پایدارکننده هستند. در مقابل نمونه هایی که بر پایه رزین آلکیدی هستند بهترین مقاومت را در مقابل اثرات جوی و یووی از خود نشان دادند. 

                                                                           پوشش های اکریلیکی بدون هیچگونه افزودنی پایدارکننده - قبل (شکل سمت چپ) و بعد (شکل سمت راست) از انجام آزمون مقاومت در برابر عوامل جوی

                                                          پوشش های اکریلیکی حاوی پایدارکننده های SONGSORB ® CS 400 و HALS - قبل (شکل سمت چپ) و بعد (شکل سمت راست) از انجام آزمون مقاومت در برابر عوامل جوی